به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ سازمان بهزیستی کشور به عنوان یکی از نهادهای حمایتی دولتی علاوه بر معلولان، بیماران روانی مزمن مجهول‌الهویه را نیز بر اساس شرایط لحاظ شده پذیرش و در مراکز نگهداری می‌کند. مددجویان مجهول‌الهویه به آن دسته از بیماران روانی مزمن اطلاق می‌شود که هویت آنها معلوم نبوده و توسط مراجع قضایی، کلانتری و یا بیمارستانها جهت پذیرش به ادارات بهزیستی ارجاع می‌شوند.
همچنین در مراکز سازمان بهزیستی، بیماران روانی مزمن که شرایط نگهداری آنها در کنار خانواده‌هایشان فراهم نباشد، نگهداری می‌شوند.
افرادی که هزینه نگهداری بالای را به لحاظ مصرف داروهای خاص و بیماری‌ها خود دارند و شاید این روزها نگهداری و ارایه خدمات به این افراد دشوارتر از گذشته شده است چرا یکی از محورهای تحریم دشمنان علیه ایران، تحریم‌های دارویی بوده و این موضوع زمانی نمود پیدا می‌کند که جان یک بیمار وابسته به استفاده از آن دارو باشد. بدون شک، معلولان جزو آسیب پذیرترین اقشار به حساب می‌آیند و بسیاری از معلولان ذهنی، حیاتشان وابسته به دارویی است که مصرف می‌کنند.
برای تهیه گزارش از مرکز نگهداری از معلولان ذهنی بالای ۱۴ سال هومان، راهی یکی از حاشیه‌ای ترین نقاط تهران می‌شویم تا ببینیم پسران حاضر در این مرکز که بسیاری از آنها وابسته به مصرف دارو هستند در این شرایط دشوار چه گونه روزگار می‌گذرانند.
مرکز هومان، در منطقه ملارد واقع شده و به این خاطر که مدت زمان زیادی از افتتاح آن نمی‌گذرد، در و دیوارها و تمیزی محیط این مرکز، حکایت از این امر دارد؛ موضوعی که در بسیاری دیگر از مراکز نگهداری از معلولان ذهنی شاید کمتر دیده شود.
در این مرکز از ۷۰ توانجو معلول ذهنی نگهداری می‌شود که برخی از آنها علاوه بر معلولیت ذهنی، دچار معلولیت جسمی نیز بوده و به نسبت سایر معلولان حاضر، شرایط دشوار تری را دارند. عده‌ای در یک اتاق بزرگ، مشغول تماشای تلویزیون هستند. تعدای دیگر با هم مسابقه فوتبال دستی می‌دهند و برخی به تخت هایشان تکیه زده و حوصله حضور در جمع را ندارند.
در گوشه‌ای دیگر از مرکز، مردی حدودا ۵۰ ساله به در خروجی تکیه زده و گویی منتظر است. جلو می‌روم و از او سوال می‌کنم که در انتظار چه چیزی است؟، لبخند می‌زند و می‌گوید: من والیبالیستم، منتظر هم تیمی‌هایم هستم تا بیایند و تمرین را آغاز کنیم. مسابقات تیم ملی چند روز دیگر آغاز می‌شود، باید خودمان را هر چه سریع تر آماده کنیم!
مرد در دنیایی که برای خودش ساخته سیر می‌کند و دوستانش کمی بعد به او می‌پیوندند تا تمرین را آغاز کنند. کمی آنطرف تر، مردی اصرار دارد تا داستان عاشقانه زندگی‌اش را برای من تعریف کند.
لباسی سبز رنگ بر تن کرده و با رویی گشاده، آستینش را بالا می‌زند تا خالکوبی که در دست دارد را به من نشان دهد. از روزهایی می‌گوید که دختری به نام "مرجان" را دوست داشته و برای به دست آوردنش تلاش می‌کرده است. دست آخر نام او را بر روی دستش حک می‌کند تا عشق او برای همیشه در دلش باقی بماند.
همان طور که هر کدام از مددجویان در حال انجام یک فعالیت هستند، پرستار با ظرف‌های مخصوص هر مددجو وارد می‌شود. هر ظرف مختص به یک معلول است و داروی ویژه‌ای که باید مصرف کند، در آن قرار دارد. داروهایی که گاه آنقدر کمیاب می‌شوند که پزشکان ناگزیر به تجویز جایگزین می‌شوند.
از تعداد ۷۰ مددجوی حاضر در این مرکز، ۳۰ تن از آنها فاقد سرپرست بوده و مابقی از سوی خانواده‌هایشان به این مرکز آورده شده‌اند. به منظور کسب اطلاعات بیشتر از مرکز نگهداری از معلولان ذهنی هومان، به سراغ مدیر این مرکز می رویم.
هادی رضایی مدیر این مرکز در رابطه با مشکلات پیش روی خود برای اداره ۷۰ مددجو می‌گوید: برای تامین هزینه‌های مددجویان حاضر در مرکز با مشکلات مالی زیادی مواجه هستیم. با وجود آنکه سازمان بهزیستی برای تمام مددجویان حاضر در مرکز به ما یارانه پرداخت می‌کند اما همچنان توان پرداخت هزینه‌های سنگین اجاره بنا، آب، برق، اقلام بهداشتی، خوراک، پوشاک، حقوق پرسنل و ... را نداریم. به دلیل اینکه مرکز در منطقه‌ای فقیر نشین واقع شده، از کمک‌های خیرین نیز محروم هستیم.
وی می‌افزاید: خانواده‌ها نیز توان پرداخت سهم خود را ندارند. مبلغی که اکنون از آنها برای نگهداری از معلولانشان دریافت می‌شود، ماهیانه رقمی معادل ۵۰۰ هزار تومان است. این در حالی است که ماهانه تنها هزینه پوشک مصرفی برای هر مددجو، رقمی حدود ۵۰۰ هزار تومان است.
مدیر این مرکز در رابطه با ظرفیت مرکز هومان می‌گوید: سال ۱۳۹۷، مرکز با تعداد ۲۰ توانجو افتتاح شد اما ظرفیت ما ۱۱۰ نفر است. در حال حاضر نیز ۷۰ مددجو در مرکز نگهداری می‌شوند که ۴۰ تن از آنها دارای خانواده بوده و ۳۰ تن دیگر فاقد سرپرست هستند. درخواست ما از سازمان بهزیستی این است که تعداد بیشتری مددجو را در اختیار ما قرار دهند چرا که اکنون تعداد زیادی از تخت‌های ما در مرکز خالی است.
رضایی درباره مشکلات موجود برای تهیه داروهای مصرفی مددجویان می‌گوید: برخی داروها به دلیل تحریم‌ها در بازار پیدا نمی‌شود و یا قیمت آنها بسیار گران است. در این شرایط، پزشکان اقدام به تجویز داروی جایگزین می‌کنند اما همین موضوع نیز می‌تواند در بلند مدت برای یک معلول ذهنی عارضه‌هایی را به دنبال داشته باشد. طی سال‌های گذشته، تمام تلاش ما تهیه داروهای مناسب برای معلولان ذهنی مرکز بوده چرا که حیات آنها به مصرف این داروها بستگی دارد اما گاهی ناچار به تهیه داروی جایگزین می‌شویم.
وی می‌افزاید: نه تنها برای تهیه دارو بلکه برای تهیه تمام اقلام مورد نیاز با مشکل مالی مواجه هستیم. برای مثال، سال گذشته برای بهبود وضعیت گرمایش مرکز، تعدادی بخاری خریداری شد. این بخاری‌ها را سال ۹۸ به قیمت ۴ میلیون تومان تهیه کردیم و در سال جاری برای تهیه تعدادی بخاری دیگر اقدام شد. امسال همان بخاری‌ها را با رقم ۱۴ میلیون تومان به ما فروختند.
مدیر این مرکز درباره اقدامات صورت گرفته برای جلوگیری از شیوع بیماری کرونا در میان مددجویان خود می‌گوید: از زمانی که شاهد شیوع بیماری کرونا در کشور بودیم، اقدامات پیشگیرانه را در دستور کار قرار دادیم و خوشبختانه این اقدامات تاکنون موفقیت آمیز نیز بوده و موردی از ابتلای مددجویان به بیماری کرونا را نداشته‌ایم.
نظر شما